Son yaşım Şiiri - Zafer Nuhoğlu

son yaşım

tarumar olmuşum heyhat bana ne,
doğduğuma pişman etti son yaşım.
geceler inince bir de gözüme,
karanlık dünyama yetti son yaşım.

dizlerim düz yolda çözülüverdi,
babam, dedem için öyleydi derdi,
güzergah-ı ömrüm sona mı erdi,
aldı da kıblemi gitti son yaşım.

hüzün dolu olsa bile geçmişim,
haşa. ya! bir kere of dememişim.
ben, benim sahibim değil elmişim,
sağ yanım üstüne itti son yaşım.

şimdi ben burada mahzun ve üzgün,
yalnızım, özlemim mazi oldu dün.
verdiğin yıllarla öğün de öğün,
yeniden doğdum bak, bitti son yaşım...