Kuru bir dalda son yaprak gibiyim.
Son rüzgarı bekliyor, hazan yemiş yüreğim...
Son yaprak gibiyim, bilmediğin bir türlü göremediğin,senin dallarında tutunan
Sonbaharının, son yaprağıyım...
Sıkı, sıkı tutunmaya çalışan, son yaprak...
Deli bir fırtına koparaçak, biliyorum beni senden
Alıp götürecek uğultulu, mahşeri kalabalık ormanlara
Kaderimiz rüzgarın ellerinde olacak.
Kaderin her rüzgar darbesinde, senden biraz daha uzağa savrulacağım...
Tek başına bir yaprak ne kadar dayanırki koca ormanda.
Bir de senden uzakta...
Yavaş, yavaş solacak gül yüzüm, kuruyup toprağa düşecek bedenim...
Senden uzakta sana hasret ölüp gideceğim...
Kuru bir dal sen:
Düşmemek için her zaman çırpınan ben...
Son yaprağın kopmasına izin verme
Son yaprak düşerse dallarından bende gideceğim o gün senden...
Suzi
Kayıt Tarihi : 17.3.2024 21:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!