Son Yaprak Şiiri - Ercan Keskin

Biten son defterimde bir yaprak üç sayfadan
Elimde avucumda kalan ne varsa senden
Seni anlatmalıyım seni aşk-ı sevdadan
Bana hatıran olsun izi çıkmaz gönlümden

Görünmez aşkın son demi artık vakit çok geç
Buraya kadamış o yıldızlar ışık saçan
Mehtaplı gecede ay Işığı yansıyan
Dudakların ki söyler yardan geçme serden geç

Sanki çok uzakta bir bilge sesi yankıyan
Gönül yorgunu sevda tellerine dokunan
Gitme kal diyordu gözlerinden şavkıyan
Gizemli bir ışıktı o gözlerimi alan

Hayret doğrusu bir bir çıkıyordu dediği
Vade koymuyordu hiç sadece umuyordu
Gerçek bilici gibi yalan değil söylediği
Sadece olması gereken bu diyordu

Hayatımız umular boş hayaller peşinde
Koşa koşa berhava oldu her keresinde
Sevda dedik ateşten çember içinde kaldı
Aşk dedik onu da bizden yad erler aldı

Hani yad edecek güzel günler olsa neyse
Avuntular dışında her şey düş kırıklığı
Sıfır sıfır elde var sıfır mantıksızlığı
Ah keşke öyle hesap kitap yapmaya gelse

Seviyorsun sevmiyor sevmiyorsun seviyor
Hayat fasit daire dışına hiç çıkmıyor
Geriye son şiirin manifestosu kalıyor
Doğal ki onu yazmaya elimiz varmıyor

Ne güzel şey herkesi sevgili sanıp yazmak
Nasıl sevdiğini kanıtlamaya çalışmamak
Ömür bir gül'le geçmez sözünü hatırlamak
Hatırlamak yetmez ki hayata uygulamak

Demem o ki her sevda yaşamaya değermiş
Gizli saklı bir yana ayan beyan aşikar
Olanlarına her zaman gönül verilirmiş
Dostluk hep baki kalsın açılmasın aralar