Son Yaprak Şiiri - Cebbar Korkmaz

SON YAPRAK
Takvim yaprakları gibiydi hayatım
Ne yağmurlar yağdı
Ne şimşekler çaktı
Ne seller aktı gözümden
Her günü bir yılımı kopardı aldı ömrümden
Yapraklar koparıldıkça açıldı sırlarım
İlk yaprağında yazılıydı çocukluk anılarım
Diğerlerinde sevdam ve acılarım
Gülüşlerimi sevinçlerimi
Mutluluğumu umutlarımı
Çocukluk yaprağında bırakmıştı her nedense
Bilmişti
Kahkahalarla bir daha gülemeyeceğimi
Sevdamın hararetini destanlaştırmış
Yüreğimin tüm saflığını berraklığını doğru bilmiş
Kaderimdeki mutluluklarımı o da yazmamış silmişti
Belki de bana hazırladığı son yaprak için hınzırca gülmüştü
Yaprakları ıslanır korkusuyla
Fırtına misali haykırışlarımı
Gözlerimin sellerini
Yapraklarına hiç yazmamıştı
Suç hanemde ki yaprak taysa
Aynen şöyle yazıyordu
Yürekten
Saf ve temiz çıkarsız
Ölümüne sevmen
Her şeye yüreğinle bakman
Vicdanınla ölçüp tartman
Bu yüzden son yaprağa bırakıldı
Sana yazdığım ferman
Yaşayacağım en büyük ihanetse
Son yaprak taydı
28 04 2014 Şair yazar Cebbar korkmaz Bornova İzmir Türkiye
Bu eser isim dahil tescillenmiş olup tüm yasal hakları mevcuttur iktibas edilemez