Her gün koparılır takvimlerden bir yaprak
Ömrümüzden her defasında bir şeyler çalarak
Sonunda tükenir elinde kalır tek bir yaprak
Onun da rengi soluk aynı senin yüzün gibi
Aynalara bakarsın gençliğini ararsın
İçin birden burkulur gözlerin buğulanır
Bu aynadaki ben miyim diye kendine sorarsın
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Ömrümüz takvim yaprağı
Beğeniyle okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta