Bu söz, bir sonbaharın hikâyesi,
işte güzdeki, sarartının birikintisi,
Vurdukça, geçmiş mazinin esintisi,
Savurur rüzgârın yelin, yalın etkisi...
Kimi kavruk kırık, çorakla kurak,
Bir hışımla düşer, kıvrak kıvrak,
Kucak acmış, beklerken toprak,
Dökülüyor ömürden, son yaprak...
Daldaki kopuşla, alırken son nefesi,
Yitirildi artık, o tüm ümitler kümesi,
Ne geleceği kaldı, nede bir hevesi,
Uğultular içinde, titreyip durur sesi...
Kimi kavruk kırık, çorakla kurak,
Bir hışımla düşer, kıvrak kıvrak,
Kucak acmış, beklerken toprak,
Dökülüyor ömürden, son yaprak...
işte hayat, işte şu yaşamın cilvesi,
Tek tek düşer, hem pakıyla kirlisi,
içinde olsada, yeni bahar özentisi,
imkânsız yeşeriş, yok umut belirtisi...
Kimi kavruk kırık, çorakla kurak,
Bir hışımla düşer, kıvrak kıvrak,
Kucak acmış, beklerken toprak,
Dökülüyor ömürden, son yaprak...
Bu bir sonbaharın, olgunun sinsilesi,
Fayda etmez erzağı, kılığıyla kisvesi,
Göz önünde durur, hakikâtler zirvesi,
Alış asıla esasa, bu gerçeğin ta kendisi,
Kimi kavruk kırık, çorakla kurak,
Bir hışımla düşer, kıvrak kıvrak,
Kucak acmış, beklerken toprak,
Dökülüyor ömürden, son yaprak...
----------------------
Bir tek rüzgâr kâfi, ha şimdi koptu kopacak,
Şu sallanan SON YAPRAK, kiminkisi olacak...? ? ?
Kiminkisi? .... Kiminkisi? .... Kiminkisi? ....
Gurbetten Bir C A N! / Gizemlikartal
Ramazan KocapınarKayıt Tarihi : 25.8.2010 15:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!