Son Yalvarışımdır Bu Sevgili

İstanbul lafını duyduğum an
gözlerim dolu veriyor
O sevmediğim arkadaşlarını gördüğümde bile
Hüzünleniyorum...
Oysa artık onları bile sevmiştim
O akbil sesi yokmu:(
Ne kadar manaylıymış ne kadar içtenmiş o bile gözlerimi doldurmaya yetiyor...
Kadıköy iskelesinde seni beklediğini bilmek bana mutluluk verirdi...
O yüzdendir hep geç gelişlerim...
Hep seni sarardım eminönüne geçerken vapurdan
Ya rüzgar vururda üşürsün diye
Güneşin önünde buseler koyarken yanağına
Güneşten hassas tenin zarar görmesin diyedir zamansız öpüşlerim
Ya bunları özlemek en acısı
Beni olduğun gibi kabullenemezmiydin.
Coşardım sonra aniden sönerdim bilmezmiydin sen bunları
Son sınavımızdık birbirimizin.
Ben okuldan atıldım sen bütlere kaldın belkide
Vaz geçmem kolay olmuyor senden
Nasıl unutabilirim bana eşek değişini
Her an güldürdüğünü beni
Bu gidişini bile unutturduysa bana ilk seni seviyorum dediğin anın mutluluğu
Demektirki artık seni unutmamışımdır
Belki aldığın karardan dönmezsin
Ama seni ne kadar sevdiğimi bilirsin
Kim bu kadar seni sever ki...
Kim sen gittiğin günde kalırki
Yokmu o inadın o bizim sonumuz oldu
Bu gidişinde hatalı sendin
Ama yine dönen ben
Nasılda umarsızdı son konuşman
Nasılda acımasız...
Hadi arkadaşların mutlu olsunlar
Ben yokum artık
Kim karışırki sana keyif haneye gitme diye
Kim hiç kimse
Gittim canımcım ömrüm böcükümmm bende gittim
Dönersen bir geriye
Gel...
Bir umut olsun dudaklarımda

İÇİMDEN GELENLERİ GÖZ YAŞLARIM EŞLİĞİNDE DÖKTÜM İŞTEE