Son vuruş 3 Şiiri - Meral Vurgun

sanki kıyısındayım uzak bir denizin
kumdan kaleler yapıyorum
dalgalara düşüyor yüzüm
anaforlarından düş gibi geçtiğim hayat yabancı
bilmediğim bir yer burası
adını koyamadığım
kayboldum
beni bul Anu!

elimi meyhaneye uzatıyorum
dudaklarım çatlamış
oturup kendi kanımı içiyorum
süzme şarap gibi
masada bir bardak, bir mum
bir de yanıbaşımda umudum
öyle asi, öyle masum

maskaraya çeviriyorum yalnızlığımı
acısıyla oynayarak gitmelerin
oysa elimi uzatsam tutacak gibiyim gökyüzünü
yırtık yüreğimde fosillenmiş bir ceset gibi yatıyor aşk
masum öpüşlerden kalma bir kaç fotoğraf
ve bir yanımda kutsal bir hazine gibi sakladığım düşler
öte yanımda sırlarım
kendime bile söylemeye korktuğum sırlarım

bir mavi yıldız kaydı
soldu gecenin benzi
sonra şimşekler ve gökgürültüsü
orospu bir şehvet gibi son vuruş
ve saat dört
iki kere iki gibi...

kendi yasalarımı çiğniyorum Anu...