Son vuruş 2 Şiiri - Meral Vurgun

Son vuruş 2

bir yanımda nar ağaçları büyütüyordum Anu
bir yanım eksiliyordu ödünç alınmış aşklar gibi
ayağıma giyinip yürüyordum saçlarımın örgüsünü
gideyim diyordum silerek menzilimden
tarihimin ayak izlerini ve bütün aşkalarımın öyküsünü

dünya küçülüyordu Anu
ve ben başka yüzlerde
başka bir “ben”in bakıyordum içine gözlerinin
bütün duvarlarıma asıyordum gülüşlerini o “ben”in
uğursuzdu, yosmaydı sevişmeler
bir gökyüzü, bir de ay kalmıştı kirlenmedik
onu da alıp ekmeğime sürüyordum

soyunuyorum Anu
çırılçıplak soyunuyorum
bu son vuruş
etimi kaplayan derimi soyunup atıyorum
bir dudaklarım kalıyor
bir de gözlerim
iki dipsiz kuyu

yok Anu
ağlamıyorum
babam atasözleri türetiyor
dedesinden kalma miras gibi döküyor önüme
etik-gotik.milletik
daha da kötüsü, “her şeyi halletik”

yalan Anu yalan
aklım beş karış havada bu gece
dişiliğimi savuruyorum pencereden
neresinden öpeyim
sokakların yüzü yapış yapış
ve yar dili kör kütük sarhoş
bir içeri, bir dışarı gidip geliyorum

unuttum Anu
kendi adımı bile unuttum
artık türkü de söyleyemem
döküldü dilimdeki ölü sözcükler
çiy düşmüş sabahlara uyanamam
kapansın artık bütün kapılar
kimseler girmesin yüreğime
başka ateşler istmem...

Anu= Sümerler' de gök Tanrı'sı