Seni sevmek,
Hergün ölmek gibiydi.
Bir yaşam boyu durmadan yanmak...,
Sensizliğin her gecesinde,
Yalnızlığın soğuk kollarında yaşamak,
ve her sabah
Kor alev gibi yanarak uyanmak.
Anlaşılmaz,vazgeçilmez gibiydin
Bir hüzünlü şarkı oldun uzaklarda kalan,
Bulamazsın
Çoğu zaman bir dost yüzü ararsan,
O zaman anlarsın ki..
Her gün ölen umutların olacaktır içindeki.
Nereye gidersen git...
O vaz geçilmez tutku hep seninle,
Seninle o özlem,
O aşk,
O sevgi
Nereye kaçarsan kaç..!
bir gün anlarsın...
Bir gün anlayacaksın seni ne çok sevdiğimi.
Sen vefasız ve esrarlı..,
Birgün sırrına varacaksın nihayetsiz sevgimin,
Upuzun bir bekleyiş olacaktır senin için,
Yıkılacak hayallerin,
Tükenecek umutların
Artık bekleme beni güzçiçeğim
Çünkü....
Bir daha sana dönmeyeceğim,
SON VEDAMDIR BU SANA.
Musa Ataç
Kayıt Tarihi : 27.6.2009 16:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!