Son veda busesi Şiiri - İlhami Arslantaş

Hazan vaktidir artık…
Bir deli rüzgarın esaretinde,
yaprağım sanki
sararmaya yüz tutmuş.

bir bulut hıçkırsa düşeceğim.

Dünden,
başlamış bile
Sancılı fiskos’u iniltilerinde

Hazan vaktidir artık…
Yapraklarda
Son çırpınışlar ve yalvarışlar
Sarardığım an
Düşeceğim dalımdan
el sallayarak eski dallara
Savrulacağım amansız.
Bir hırçın rüzgarın pençesinde

kim bilir
hangi kayalara çarpılıp düşeceğim çaresiz
kim bilir
artık yerimden yeller eserken
belki ertesi yıl
umudu aşılayacak koptuğum dal
yeni bir ben doğacak
eski ben olmasam da
üzülmüyorum acılarıma bu yüzden.

yetiyor bana,
cemreden aldığım son veda busesi