Son ve Karanlık Şiiri - Hakan Liman

Korkmuyorum senden zaman
Geçip gitmenden
Yaşlanıp ölmemden
Ve bir gün aniden durmandan
Daha korkuncunu gördüm
Saçmalayan insanlar var etrafımda
Aptal insanlar
Düşünmüyorlar
Zamanın geçtiği doğru
Ama boyun eğiyor onlar
Karşı gelmiyorlar
Korkaklar

Korkmuyorum senden şeytan
Ölüm bana gülerek gelecek nasıl olsa
Melekler var beni koruyan
Ölüm meleği bile seviyor beni
Beyinsiz insanlar var etrafımda
Seni görmeden
Kim olduğunu bilmeden korkuyorlar
Cehennemi gördüm rüyamda
Senden korkanlar senin yanında
Ruhlarını yakıyordu
Silahlarını bırakmıştı hepsi
O aptal silahlarını, korkularını

Korkmuyorum senden yaşam
Bütün pisliklerini üzerime kus
Her kötülüğü yap bana
Yalnız bırak
Aç bırak
Kabuslarıma girsin her gece
Soğuk bedenli ölüler
Attığım her adımda
Bir bıçak sapla yüreğime
Ruhum delik deşik olsun
Ölüler korkutmaz beni
Yaşayan insanlardan korkarım
O insan kılığındaki bok çuvallarından

Korkmuyorum senden gece
Aydınlıkta göremem insanların
gerçek yüzünü
Yıldızların ışığı yansır
Ve bütün çirkinliklerini
Tek tek gösterir ruhların
Bir ayna gibi

..

Gökyüzü parçalandı.
Gece oldu.
Yıldızlar söndü.
Zaman durdu.
Şeytan öldü.
Yaşam sona erdi.
Ve insanlar boyun eydi kaderlerine

Melekler şehrine ilk giren bendim..

30.03.00