en büyük cehalet cihanı sahiplenmektir.
lakin taziye gitmek hatırlamaktır misafirliği
ölmeninde ötesinde ne olacak dendiğinde başlamalı aşk
gidecek mecalin kalmadığı andan itibaren
yerin iki metre aıltındayken saretmeli o güzel sözleri
cahit hocam sığdırabilmiş mi yetmiş seneye aşkı
her şeyin sonu varmış elbet
göller kuruyor,yapraklar dökülüyor
yağmur deprem savaş
bak annemde yok artık
yol ayrımlarıyla yaşar, insan aşkı
ylnışlığında yitirmek sonsuzlu
kaybolmak sonradan bulunmak üzere
pişmanlıksa kaçınılmazdır
(üzücü ama herkes bir gün ölecek)
09.09.2005.adana
Kayıt Tarihi : 28.4.2006 20:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)