Elim, ayağım ağırlaştı.
Ölüm vaktim yaklaştı.
Son bir kere, gözlerine bakmalı.
Yada elinden tutmalı.
Yüksek, yüksek binalar.
İçi boş insanlar.
Gani, gani sokaklarda arabalar
Hani nerde bu insancıklar.
Toprak atıldı, atılacak.
Seni gören gözlerim kapanacak.
Okşadığın saçlarım, hepten yok olacak.
İşte o vakit, gerçek hayat başlayacak.
Kayıt Tarihi : 7.5.2023 11:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!