Son Umut Şiiri - Taşkın Uzel

son umut
son sevme bu!
ondan ansızın buğulanır kirpiklerim
bu kadar zor olmamalıydı aşk
bastığın yerlerde açan bir çiçek olmak vardı
veya sana yol alan son gemi
yada sen estikçe savrulan bir kuru yaprak...

sevgilim;
şimşekler çaksın, fırtınalar kopsun,
depremler olsun, güneş tutulsun
geçecek hepsi biliyorum
tek hüzün kalacak;
ellerini tutamadığım anların hüznü!
ve aşkım,
geleceğim ansızın
silip tüm yağmurları
takacağım göğsüne
gökkuşağının en güzel mavisini...

ah birtanem;
bir kuşluk vakti
sabahın buğusunda
ayrılıklara inat
saracağım kollarımla sımsıkı
ve bir karanfil açacak dudağının kenarında
gün doğmadan sessizce
açacak sevgilim bekle bir gece...

taşkın uzel