Yeni bir ümitle havalandı
Tırtıl göğe
Işıl ışıl, renk renk
Gökler çiçek açtı
Kısacıktı ömrü biliyordu
Aldırmadı bile
Çarptı narin kanatlarını
Ufka doğru
Sal-dide açtı ellerini göğe
Pırpırdı yüreği
Tıpkı küçük kelebek gibi
Uçmak istedi
Son ümitti ufku
İçimdeki ızdıraplar
Demek ki ben
Son türüyüm ezikliğin
Dön iyilik meleğim
Haydi dön
Son umut ufkum
Kalbimi bıraktım
Özlemlerimi sana sakladım
Sevinçlerimi
Kayıt Tarihi : 5.3.2006 00:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Samiha İkbal](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/03/05/son-umit-ufkum.jpg)
Tırtıl göğe
Işıl ışıl, renk renk
Gökler çiçek açtı
Bu şiir bir anda baharı getirdi aklıma... yaşamın dirilişini...
Son umut ufkunuzun da doğmasını ve hiç eksilmemesini diliyorum....
Sevgilerimle
TÜM YORUMLAR (2)