Ümidim, yok oldu artık;
O, yılların seline, kapılıp gitti.
Ömrüm, ne bahar, ne yazı görmeden,
hazanın eline düştü.
Sen, bahçende her mevsim,
tomurcuk verip, kırmızı güller açarken;
Çölleşen gönlüm, beni, benden alıp,
feleğin diline düşürdü.
Kayıt Tarihi : 1.11.2014 15:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!