Son'um Geldi... Şiiri - Nebi Kılıçkaya

Son’um geldi...

Yağmur,son sürat yağıyor...
Sokaklarda son adamım.
İçimde sonsuuz hüzün.

Gözümde;
Yıllarca sakladığım,
gün yüzüne çıkmasını engellediğim,
Son damla da
fethedilen kalenin,sancağının düşmesi gibi
düştü...yanaklarıma...geçmişe doğru.

Sevdiğim;
son sevdiğim,
sonsuz sevdiğim,
senenin sonunda,
son anda,
son istasyonda,
son trenle giderken;
....
sonra gelirim demişti.?
...
giden sevgililer dönmezmiş geri.
sonsuza kadar gitti,dönmedi...

Son baharımda açan son gülüm...
sonsuz sevgiyle büyüttüğüm,
gözümün son damlasıyla beslediğim,
sonbahara uydu...soldu.!
..
kelebek,
arı,
bülbül sürgünde...
konmaya,
koklamaya,
ötmeye yasaklı...

......
Sonsuz hüzün dolu içim....
Son limanda geçmiş düşmen saflarına...
...
Sonra giderim diyemem.
Kalmaya da yüzüm yok...
Gidecek te rotam.
.......
Gönül pencerem;
Sonra açılırmı bilmem.
sonsuz bir meltem inadı süzülürken içeri...
durduracak ta mecal yok.
...
Duvardaki hayallerimi aydınlatan,
sen ey erimiş mum;
yatsılar döndü,
seneler geçti,
yorganım kaçtı,
sevdiğim nerde! ?
Döşeğime ateşini düşürdün,
beni yerlere...
Götürmedin yare.
...
Sokaktaki son Adam;
gelecekmi son adım:?
son tren kalktı,
kaç bahar döndü.
son gülüm,
sonbaharın kollarında... soldu.

Sonsuz sevdiğim,
son sevdiğim
sonuçsuz bir hayalin içinde
bir hayal...
ötesi yok.
..
Son döktüğün damla,maziye aksa da
....ağlama boşa.
saat geri dönmez
dönmez..dönmez...
...
Gözlerinin gizemide kalmamış,
kalbinin son atışlarıyla titreyen,
ellerin
gülü tutamaz
tutamaz
tutamaz...
incitirsin.
..
Gitme...
o tren gelmez
gelmez
gelmez....
....
Nebi KILIÇKAYA
29/02/2010
Pazar...00:35
.................