Bir gece,
Sallanır ruhum boş odalarda,
Uyanmayan bir sabahı açar gözlerim,
Karanlık ürkütücü sakaklara.
Ne bu bildiğim şehirdir, ne de aldığım nefes
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
