Son Tren Şiiri - Emin Özcan 1

Son bir tren kaldı kalbimde
Bileti olmayan bir tren
Yalnızca gözlerinle yolunu bulan
Ve yalnız benim yolcu olduğum tren ..

Kalabalıkların içinde savrulurken
Bir ağlamaktır bütün duvarlar
Kar geliyor uzaklara, yolda kalırsam
Isıtsın beni güneşin ısıtsın o dağlar..

Hangi tuhaf bir rüyada kaybettim seni
Hangi ayrılıktı bu hangi mevsimdin
Beni böyle vurup duran resmin
Beni böyle yıkan bir isimdin..

Ne olur ömrüme bir gece sığdır
Kalmasın gövdem,sensizlikte ölümdün.

Son bir tren geçiyor dumanlarla
İçinde karanlık geceden kalma yaşlar var
Benim bir yolum yok senden başka
Bir dağım bir suyum bir yurdum yok
Herşey senin bakışlarında gizliymiş
Her hatam da yalnızlığım esir edilmiş .

Gitme vurgun dağların ceylanı
Gözlerini bir dağ yamacında benden kaybetme
Bu tuhaf yalnızlıkta koyma
Beni bir tren vagonunda bırakma ...

Bu çalan sirenler benim son umudum
Sen gelmezsen kırılır yorgun kalmış vücudum
Gitme karanfil yalnızlığım
İçine düştüğüm yaram sızım gitme ...