Bir bankın üzerindeydi yalnız başına
Yılların çizgilerini yalıyordu göneşin şavkı
Başı sağa, aşağıya eğilmişti
Derin sessizliğin içindeydi mekanı
Sol eli yumruk yumruktu
Sımsıkı tutmuş, zamanı durdurmuştu
Çok derinlere dalmıştı
Taa çocukluğuna uzanmıştı
Tarih sırasına soktu, tüm yaşanmışlıklarını
Kendini arıyordu
Bir şey tasdik eder gibiydi
Başını sallıyordu
Paslı bir çivi gibiydi işaret parmağı
Şakağına saplanmıştı
Boğazı kurumuştu
Üst üste üç kez yutkundu
Sağ elini kulağına çevreledi
Dikkat kesildi
İçin için inliyordu
Sol yumruğu açıldı
Sayfa çevirir gibiydi
Parmağı oynuyordu
Önünde tozlu kitap
Kendini okuyordu
Kulakları pür dikkat
Sesini dinliyordu
Yere düşen baston sesiyle irkildi birden
Rüzgar tesiri yapmıştı bastonun sesi
Karışıp kaybolmuştu okuduğu son sayfa
Topladı sayfaları koydu yüreğine
Aldı eline bastonunu
Ağır aksak yürüyordu
İstasyon yönünden çalmıştı siren
Perondaydı son tren
Dizini tuttu adam
Dedi az daha diren
Yolunu biliyordu
Vakti yoktu
Acele ediyordu
"Perona gidiyordu"...
Ekim 2016 Bülent ARKAN
Bülent ArkanKayıt Tarihi : 5.10.2016 18:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiire gelince , insanın kendini dinlemesi, içini kitap gibi okuması güzeldir aslında. Hatta bi öğretmen edasıyla ara sıra 'parmağını da sallaması' gerek diye düşünürüm.
Bu şiirde aranan sanırım gençlik..Yatişmeye çalışılan da son tren, kimselere muhtaç olmadan.O yüzdendi gayreti, yaşama direnmesi. Kah anılarına yaslanarak, kah kaybettiklerini anımsayarak..
Yaşam bu işte..Geliriz ,uzun bir yol yürürüz, son trene binip gideriz...Bize düşen bu yolda insanca yürümek,ah almadan, gönül yıkmadan..
Kimseler muhtaç olmadan,onurumuzla gidebilmek de, dileğimiz...
Güzeldi okumak. Bize içsel bir yolculuk yaptırdı. Kaleminiz daim ,yolunuz açık olsun .Saygımla.
TÜM YORUMLAR (1)