ben doğmadan önce
sabah ve akşamları
toz içindeymiş şehir
ıssız yolları
varmış
doğunca ben
yüzü gülmüş
yüzü güzel annemin
mavi göğe çevrili avuçları
hiç inmemiş
kokusunu almış cennetin
kundaklara sarılı bebekten
hep ağlarmışım
beşikte uyurmuşum
uykusuz bırakırmışım annemi
uzun hastalıklar geçirmişim
ölüm yakınmış
yok oluş saatim beklenmiş
beni sevmiş melekler
sevmiş annemi de
bir ışık bolluğu ile gülmüşüm
hayata yeniden gelmişim
gerçek ve ölümsüz bir sevgi
bir sabır
ve duaların gücü
hayatla doldurmuş beni
şimdi mavimsi bir şehirde
mavi mutluluklarla dolu ömürle
bir geçit töreni gibi
sessizce bekliyorum son treni …
Mustafa kaya
08.12.2012/beylerbeyi
Kayıt Tarihi : 8.12.2012 13:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!