Son Tren Şiiri - Şahin Yenilmez

biz mi duymuyorduk
yoksa susuyor muydu martılar
daha dün gördüm
beni görünce kaçtılar
ağlıyorlardı belki
ve belki de anlatmak için bir şeyi
kaçıyorlardı.
biz mi bilmiyorduk
yoksa yalnızlık hep var mıydı
epeyce oldu aslında yalnız kalalı
ama yalnız olduğumu anlamak için
seni uzaktan görmem gerekiyordu.
uğultusunda bir sabahın
kördüğümlerini çözüyorum kalbimin
hava biraz ayaz
ama ben yalnızlığımı giyindim.

yaşadığımdan haberi olmayan insanlar
cenazeye yetişmek için
'nasıl bilirdiniz'sorusunun cevabını düşünüyorlardı
ve o an anladım ki
ölmek gerekiyordu
yaşadığını anlamak için.

son umutlar var elimizde
son avuntular
biletlerimiz cebimizde dolaştık bunca yıl
kaçırmak imkansızdı gelecek olan treni
ama biz ne zaman beklesek
arkamızdan el salladı bacadan tüten dumanın izleri.

uçuştu ilk ışıklarıyla birlikte sabahın
geceden kalma rüyanın son izleri
ve ben ertesi gece beklemeye başlayacağım
düşümde kaçırdığım son treni.