Son Tren Şiiri - İbrahim Dikmen 2

Son treni bekledim,dün gece,
Uykulu gözlerle,çaresizce.
Heran seni aradı,gözlerim,
Gelen trenin,penceresinde.

Yağmurlu bir gecede,bir ben,
Birde o'çatıda öten baykuş.
Yalnızlık,bir kabus gibi çöktü,
Saatse,gecenin dördü olmuş.

Sabahın ilk ışıklarıyla ben,
Yıkıldım çaresiz,yine yoksun.
Her tren sesinde,kalktım yerimden,
Bakarım kapıya,yine yoksun.

Yoksun yine,beklemek faydasız,
Seni,birdaha görmem imkansız.
Kalbim yıkılmış,gözlerim ıslak,
Senden sonra sevmek,aşkım imkansız.