Son Tren Şiiri - İbrahim Dursun

ve son tren de kaçtı
son umuttu bu
son bekleyiş
bir el bile sallamadan
çekti gitti
ardından bakamadan,
efkar dumanı bırakarak
o tekdüze ritmiyle
usul usul girdi gara
ve usul usul
kaydı raylardan,
sararmış ellerimden
kayar gibi kaydı
ufkun kızıllığına,
bir el bile sallamadan
bir an durup
ardından bakamadan
çekti gitti son tren
içinde dünyaları barındıran
her durakta duran
yolcuları bindiren
gece gündüz
dinlenmeden giden
duraksız bir yola çıktı
yolcusuz ve yalnız
tekdüze ritmiyle başbaşa
çekti gitti son tren,
adı AŞK'tı bu son trenin,
bırakarak ardında
bir çift göz,
çekti gitti ötelere...