Son Tren Şiiri - Adem Uysal

zaman çok değişti, haliyle bizler de,
bu denli egoist değildik eskiden,
çıkarlarımızı düşünüyoruz sadece.
kavramlar da değişti,
gençler; 'faşistler, komünistler! '
diye slogan atmıyor artık.
bizim sokak bile değişti.
köşede börekçi vardı ya,
kapattı, yerine kuaför açıldı.
manav dersen, işi büyüttü,
'yürü ya kulum' dedi Allah
sebze meyve halinde mekan sahibi oldu.
sahipsiz bir arsa vardı ya hani,
oraya hastane yaptılar.
görsen, çok da güzel oldu.
değişmeyen şeyler de var!
balkonlardan halı silken kadınlar,
sokaklarda bağıran eskiciler!
arabadaki müziğin sesini açarak,
mahalleyi rahatsız eden haytalar,
inşaatlarda açık hava konseri veren işçiler.
bunlar neyse de, daha neler var!
tek tip insan dayatması yapanlar,
yasak koymaya doymayanlar!
dünyada bazı şeyler,
nedense hiç değişmedi.
güçlü olanlar,
gözüne kestirdiği ülkeleri işgal ederek,
oradaki masum halkın kanını döküyorlar.
bir tren yaklaştı istasyona,
kısa bir süre sonra hareket edecek.
son tren bu, ülkemize uğrayan,
son şansı Türkiye'nin,
şimdilik en azından.