Dünyada milyonlarca kadın var, hayalimde bir tek sen. Ben ahmağın tekiyim; milyonları bir kenara koy da sen hayalle cebelleş. Bir kadın sesi duysam senin sesine benzer, hayalimdeki ile yüzleşeceğim de bu güzel rüya sona erecek diye ödüm kopuyor. Galiba şair şöyle özetliyor:'Nice kadınlar sevdim yoktular'. Cesaretle kafamı çevirip bakamıyorum, sanki rüya bitecek. Her şey, her şey bitecek...
Neden sesleri tanıyorum da yüzler bana yabancı geliyor? Aramadığım, tanımadığım yüzler olmasından mı korkuyorum? Bu gemi şayet bu limana da demir atamazsa bütün limanlar ateşe verilmiş olacak.
Korkuyorum...Kiminle konuşsam, ne anlatsam boş, üstelik atlatmış sayılıyorum. Bilmiyorum.. Bu yükü ne zaman, nasıl, nerede, ne zaman, hangi limanda boşaltacağım. Nefesimi boşa tüketiyorum.Hey hat! Henüz bulamadığımı, izine bile rastlayamadığımı kaybetmekten korkuyorum. Kadın diyorum, kadıncıklar işitiyorum...İçimde bir tane varken, o biri milyonların içinden seçemiyorum.
Ben bir hayat treniyim. Yakıtımı yolcularım sunuyor. Tarih boyunca bir, iki, bilemedin üç durakta duruyorum. İkinci durakta aldığım yolcu sensin. Gel, çıkalım gönül seferine, binelim son trene de. Bu kadar açbilaç olana ballı börek ne gerek? Ben belki de son ternim. Üstelik Üstelik bu son seferim olabilir. Yakıtım tükenmek üzere. Bir başka durakta duracakmıyım, meçhul.
Bir başka istasyona ulaşacak takatim yok. Bekliyorum, öyle bir zaman bekliyorumgel, ki vazgeçmek mümkün olmasın.
Bir kadın olsun ki, her zerresi göz olsun,hayat elektriği benim şalterime bağlı olsun. Her şeyşyle tutkusu tutkum olsun. -ver dese ciğerlerine çekiksin soluğum-Sen ağzını açarsan ben konuşurum.Bak, desin, her zerresiyle sen, saçım, topuğum. Yeter. Sonra bu adam nisyan ufuklarında unutulsun.Yeni aşıkların titreyen elleriyle terini silip attığı buruşuk bir mendil gibi bir gül dalına usulca kondurulsun. Ruhumla bulutlara yelken açacak kimse yokmu?
Ben aşksız yaşayamam. Hayatta az bulunan böyle sen gibi nadide bir çiçeği benden koparma.Yüreğimin astarını da yüzünü de ölçmek kimsenin harcı değil. Aşkımın ve özverimin kantarı kim?
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta