Son tren… Şiiri - Ahmet Elmalı

son tren de belirdi ufukta
yok nazlı sunam artık yanımda
bir başımayım bu hayat yolunda
hadi son tren gel ama beni avutma

gidenlerin gözyaşları uçtu raylara
kalanların ıslak avuçları şimdi havada
bak ey bağlılık bak da bu ana ağla
ayrılan kalpleri durma öfkenle sula

son gelen ve gidecek son trensin
daha kaç yalnız yürekle avunacaksın
söyle kara tren kaldı mı alacak nefesin
ayırdığın sevenlerin sitemlerindesin

becer artık getirdiklerini kavuşturmayı
gidenleri de sevgilerine koşuşturmayı
yaklaşırken çarpan yüce kalpler yanımda
giderken boğulan nice ruhlar arkanda

yok artık sana bağlanan kalpler yok
esirin olan yalnızlığa bakan gözler yok
yok artık hapsettiğin zamanın en sonu
gelenle gidende saklı son bakışın ruhu

ey havayı yararcasına gelen en son tren
karanlıkta parlarsın sen hep gelirken
aydınlığa akan karanlık olacaksın giderken
ufukta izin kaldı sallanan son el de yere inerken