Son Tren Şiiri - Afer Engel

Son tren kalkti bu gardan
Yalnizim bir basima
Daha dün yarim vardi
Yarsizim tek basima

Bir nefes gibi bitti
Yar ile degme askimiz
Icim bosaldi,koptu
Belki artik gardasiz

Herkez eylül yasiyor
Ben kara kislardayim
Elimde kardelenler
Ben zehmeri yasiyorum

Ne oldu anlamadan
Sevdami ya sa madan
Gözüm acip yummadan
Doya doya bakmadan

Düsmani cat lat ma dan
Eli elimi tutmadan
Doyasiya sarmadan
Sevda serbet tatmadan

Bir anda bitiverdi
Terk edip gidiverdi
Kahrolasi su gardan
Son tren ile Kaciverdi
Son tren ile ucuverdi
Son tren ile kaciverdi.

Ey beni umut verip,sirlara gark olan,sir sevgilim,ben simdi bu istasyonda tek basima ne yaparim,nerelere giderim,nereleri sigarim.kimleri derdimi anlatirim.ah ah aaah,beni buralarda neden,nicin öksüz birakip gittin.avunacak sadece hatiralarim var,bir yirtik resmin dahi yok,simdi bütün sevdalilar benimle alaymi etsin,anlima bir mavzer kursunu siksan senden hesap dahi sormazdim, sana hakkimi helal ederdim,simdi sen yoksunya benim icin dünyada hersey tamam olsa bile,sen yoksunya sanki birseyler eksik gibi gelecek,aslida böyle,artik benim icin,hic birseyin tadi tuzu olmayacak hatta yasamanin bile,ah ah son tren,bu istasyon,aldiniz yarimi,aldiniz son tren,son tren.