Son Tren Şiiri - Mehmet Şükrü Baş

Kırılmadık yer mi kaldı gönlümde,
Her gelen bir gül kopardı bağımda.
Tarumar olmuş bir bağa döndüm,
Bir azap çemberinde döndükçe döndüm.

Ne yarınlarda umut, ne bu gün sevda,
Kuşlar bile tünmez, oldu dalımda.
Geldik gidiyoruz duyan yok, işiten yok,
Bu gece son gecemizdir bu handa.

Veda etmeye vakit mi kaldı?
Hani garda sallanan mendiller?
Kimleri göndermedik ki, kimleri?
Bilinmeyen bir yöne, gitti trenler.

Nice dostlara veda ettik veya edildik,
Oysa biz hep el ele, bu yere geldik.
Gene veda zamanı, yolumuz ayrılıyor
Bu son durakta, son tren de kalkıyor.