Kapalı bir perdenin arkasında,
kendi tiyatro oyununda
kimseye gösteremeden okuyorsun tiradını.
Herkes kaçmış salondan,
bense tek izleyen, biletsizim.
Merak içimi kaplıyor perde her hareket ettikçe,
bir sıra daha öne geçiyorum her hareketinle.
Bir sıra,
bir sıra daha.
Son bir sıra kalıyor sahneyle aramda,
vücudunun, fikirlerinin
en belirgin hareketlerini,
en belirgin şekilde görüyorum artık.
Son bir adım atacakken sana,
salonun ışıkları sönüyor,
sahne yok oluyor seninle birlikte.
Sahnenin en yakın sırasında,
kalıyorum bir başıma ıssız ve sensiz.
İçimde merak duygusu,
ve bitmeyen mutlu bir son tutkusu.
Kayıt Tarihi : 29.1.2024 16:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Nice zaman sonra ilk şiirim
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!