Son Tablo.. Şiiri - Eda Sahil

Kırılgan sevdamın cam parçaları
Batıyor dillerime
Sonra binlerce kez yüreğime..

Habersiz bir Geliş
Ardından bir tek gidiş

Ben mi dedim sana git diye
Benliğimize anlamlar kazandırmadan
Ben mi ittim seni terk edişlere

Hangi numaralı koltuk götürecek seni benden
Dur konuşma

Resim çekinmeli şimdi
Hatıraları ve acıları çoğaltmalı
Çerçeveletip bütün anları
Kalıcı kılmalı gidişleri

Buz tutmamış saatlere
Biraz daha hüzün katsın göz yaşlarımız
Sahil buluşmaları
Ve çekirdekli geceler
Tamamlamak lazım bu tabloyu
Acıyı çoğaltmalı biraz daha
Kan damlayana dek gözlerden
Ayrılığı en can acıtan kalıba sokmalı
Birkaç dram daha serpiştirmeli belki

Sen güçlü, bir o kadar da ürkek
Bense deli ama bir o kadar da ağlak…
Hadi çiz bunları kırılan kaleminle
Sonra istersen yine git

Artık kelebeklerden de korkmayacağım
Sen yoksun ya hani
Kızma bana diye
Gözlerime renkli farlar sürmeyeceğim

Ve artık sen olmayacaksın diye
Hiçbir kahve falı yalan söylemeyecek

Bak burada kuş var, haber gelecek
Burada da uzun bir yol..
Sen gidiyorsun sanırım..
Uzaklara ama
Ardında denizi susturan bir ağıt
Bir de beni bırakmışsın

Bak orda duran,
Güçsüz ve çaresiz
Yağmurlu gözlerin
Biri senin… biri de benim…

Şimdi git..
Hadi kalk..
Son dakikaya kadar..
Ağlama…Daha var de bana..
Bende sana inanmış gibi yapıyım…
Ve âdet yerini bulsun diye
Ardından bütün denizlerimi akıtayım…