Son Sözümü Söyleyemedim Şiiri - Ahmet Tığlı

Gökyüzü derinliğince karanlık
Yıldızlar gözlerini çekmiş içine
Ve sen umursamaz gökyüzü
Suskun bir yalnızlıktın.
Gökyüzü gibi sustum
Sus dediğin için...
Bakma suskunluğuna yıldızların
Onların yürekleri susmaz
Karadeliğe dönüşür hüzünleri
Sevdaları tükenmez.
Sen konuşmayalım dedin
Ama yıldızlar gibi susmadın
Tuttuğum her kadehte buğulu gözlerin vardı
Gözlerin hiç susmadı gözlerimde
Işığı sönmeyen yıldızlar gibi.
Yürüdü tüm kaderim ellerinde
Kuru bir çöl fırtınası gibi estin
Yürek sahillerimde.
Bilmiyorum ne kadar bekler zaman
Acımasız bir gardiyan gibi
Müebbet aşkımızın kapısında.
Hangi denize akar sevdanın nehirleri
Denizlerim kurudu bir yunusun
Sevecen gözlerinde,
Ama sen gönlümün derinliklerinde
Susmayan bir nehirsin
Bir konuşsaydım inan,bir konuşsaydım
Nasıl da sevecektin beni
Bu yüzden koptu fırtına
Enkaza dönen yüreklerimizde.
Bir kez konuşmak istedim
Susturdun yüreğimi,
Hani derler ya...idam mahkûmunun bile
Son sözü sorulur,
Sen son sözümü bile sormadın bana
Bir sorsaydın söyleyecektim
O canı cehenneme yüreğin
Noktasız sevdasını...

Ahmet TIĞLI 28.7.2014 (Sevgi Merdivenleri)