Yanlışlarında hep ısrar ettin,
Önüne çıkan fırsatı teptin.
Bir şey demeden yürüdün gittin,
Vermeden almak Allah’a mahsus.
Mazeretlerin gelip geçici,
Kaybettiğin taş değil, bir inci.
Yarım bıraktın bende sevinci,
Vermeden almak Allah’a mahsus.
Hep istedin ki, dediğin olsun,
Karşındaki hazır olda dursun.
Senden gayrisi sararıp solsun,
Vermeden almak Allah’a mahsus.
Hiç böbürlenme ya kulum derim,
Senden büyük Allah var bilirim.
Dost sözü dinlemeni isterim,
Vermeden almak Allah’a mahsus.
Bir gün kader şamarını yersin,
Attan düşüp, eşeğe binersin.
Belki o gün kendine gelirsin,
Vermeden almak Allah’a mahsus.
Ne olursan ol seni severim,
Seninle bir hayatı düşlerim.
Bu şiirle son sözü söylerim,
Vermeden almak Allah’a mahsus.
Kayıt Tarihi : 12.10.2010 20:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Öner Özer](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/10/12/son-sozum-36.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)