Çıraktım henüz neler öğrettin ;
bak o konuda geçtim seni .
varlığının hastasıyken,
sensizliğin ustası oldum
bu büyük eserinle gurur duymalısın .
Kalbin delice çarparken ,
aşkı başından savuşturdun :
ezerek seni ;yüreğini işgal etmişti :
başını çevirip etrafına bakmadın .
Hâlâ aynı yerindemisin ?
yoksa kaynayan aşına ;
el alemin tuzundan mı kattın
tadını mı acıttın ?
El alem el alemse ;
bize ne el alemden !
acele etmeliydi aşka :
son sözü hayat söylerken
biz nerede oluruz bilmem !.
19:47 03.04.2017
Nuran KaracaKayıt Tarihi : 3.4.2017 20:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nuran Karaca](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/04/03/son-sozu-hayat-soylerken.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!