Son Sözler... Şiiri - Rifat Çamoğlu

Yas tut güzel kız revadır matemin..!
Omuzlar üzerindeki bu cenaze,senin eserin?
Yas tut vijdansız revadır matemin..!
Musalla taşında yatan bu tabut,senin şaheserin..?

Ne umutlar verdin nasıl kandırdın?
Belkide hiç sevmedin onu,gönül eylendirip oynadın.
Yada yüzüne bile bakmadın.
İşte o gencin sonu/ Alkışlıyorum seni,sen kazandın..!

Bir darağacı kurmuş hayallerinin orta yerine.
İpi yükseklere bağlamış belki keserler diye.
Sandalye ye ulaşana kadar merdiven çıkmış/
Her basamakta dua gibi adını mırıldanmış.

Sandalyesini/
Altında buluştuğunuz ağacın dallarından yapmış acemice.
Dalın birinde senin adın yazılıymış/ Silinmiş öteki de...
Uzunnn,uzun beklemiş ilmik boğazında.
Seni görmek için son kez/ Açıkmış perdeleri....!

Sokağın başında bir gölge belirmiş önceleri...
Sonra bir tıkırtı,tanıdık ayak sesleri.
O köşe başında seni beklerken/
Seni gizliii gizli severken ezberlemiş ayak seslerini...

Ağlamamış inan,ıslak değildi gözleri.
Yarı açıktı halen,sokağa doğru dikilmişlerdi.
Seni görüyor ve gülüyordu san ki?
Okuduğumda kurşun yemişe döndüm son sözlerini,,,,

Diyor ki/
Yas tut güzel kız revadır matemin..
Mezarım evine bakar,evin mezarıma...
Yas tut güzel kız revadır matemin....
Bu ipi ben değil,,sennn geçirdin boğazıma...
Azrail'i suçlama,çünkü o sensin...! !
Yas tut ecelim/ Revadır mateminnn.....Revadır matemin.....!