Arif olan bilmişti,
doğruların yalnızlığını.
Elbet bu yol düze çıkar,
sakın dökülme.
Kimsesizlerin kimsesi olanlar,
kimsesizliği neylesi?
Bırak arka kapılarda
dönme dolaplar işlesin.
Mezarlardan yükselen bir ses
çağırıyor ısrarla.
Bir gidişin, bitişin, sonu bu,
bu sabah beni uyandıran.
Bu sınavı da verdik,
bırakın diğeri gelsin.
Ancak bir isteğim var:
sadakatli ve şerefli olsun.
Kayıt Tarihi : 25.5.2025 00:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Şeref herkeste olmaz.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!