Son Söz Olmaz Şiiri - Ali Topcuoğlu

Hasretini içimde yaşayarak
Yürüdüm gecenin içine
Belki zor olacak benim için
İçimi acıtan resmini çizdim
Uzak ufuk çizgisine
Silinmiyor gözlerimin önünde
Üşüyen vucudumu saymazsak
Ateşler içinde yanıyorum
Canımdan can gitti
İçimden bir ses haykırdı
Hiç istemesemde
Allaha emanet ol sevdiceğim
Bırakıp giderken güle güle diyemedim
Boğazımda kelimeler düğüm düğüm
Çok sonra anladım
Fayda etmeyecekti
Ayak seslerini dinlemek
Geri döndüm
Evimin dört duvarına
Ağlamaktan küçülmüş gözlerimi gördüm
Aynaya bakınca
Birde ağaran saçlarımı
Göz yaşlarına inanmazsan
Gökyüzünün griliğine
Penceremin buğulu camlarına sor
Ne acılar yaşattığımı
Kırılganlığıma bile aldırmadan
Geceyi gündüzü şaşıran
Uykuya veda eden gözlerime
Yüreğimde büyüttüğüm aşklara
Özlemlerime sor
Toprak kokan yağmurlara
Sabahı bekleyen yüreğime
İlk tanıştığımız zamanın heyacanına sor
Sor ki öğrenesin
Seni hala çok sevdiğimi
Sormasanda olur
Bugün olmasada
Başka bir gün istemesende
Yaşadıklarımızı hatırlar üzülürsün
Yapamadıklarımız gelir aklına ağlarsın
Bitti aşklar desende
Fayda etmez
Hayallerimiz vardı önceden
Bakışırken gözler söylerdi
Yürekler heyecanla atarken
Uyku diye yatılan
Gecelerce düş kurulan
Sabah olunca şaşılan
Sevdalı yüreğin vardı önceden
Hatırlarmısın bilmem
Bir gerçek vardı yaşanılan
Aşk diye bilinen
Sonra yanlış olduğu sanılan
En çok zoruma giden
Belki diye başlanan
Devamında susulan
Gözleri ıslatan
Yürekleri sızlatan
Sevdalara el sallanan
Bir gerçek vardı unutulan
Yaşananlar silinmez yüreklerden
Son söz olmaz sevdalarda
Koskoca mazi var
Yaşamın izlerini taşıyan