Son Söz Şiiri - Kasım Bol

Gecenin kaçı bilmiyorum
Radyomun başında
Bir kağıt bir kalem
Bir de; çayım ve hiç sönmeyen sigaram
Aklımda ve rüyalarımda sen
Satırlarımda ve dünyalarımda sen
Anlayacağın sen her yerdesin.
Doğru düzgün bile yazamadığım Şiirlerimden birine hapsoldum
Her yerdesin ya aslında bir yanımda yoksun sen
İşte ben o gölgeye vurgunum.
Sende kaybolup yitip gitmeyi mutluluk bildim!

Yeni biten sigaramın üzerine
Bir yenisini daha yaktım bir yudumda çay
Ve iki damla gözyaşı
Bir çocuk çığlığı sonra düşün dünyamda...
O an tanyelinin ilk ağartısıyla
Seni sevdiğim ve daha seni yaşayamadan kaybettiğim ilk günü hatırladım
Sahi ya o gün bugündü değil mi
Seni kaybettiğimin yıl dönümüydü bugün değil mi?

Söz bu sefer o çok sevdiğin Kırmızı kurdelalı karanfillerle
Yanı başında, mezarında olacağım
Sonra düşlediğimiz evimizden
Hani o düşlediğimiz boy boy çocuklarımızdan
Bir de bahçemizde yetiştireceğimiz
kırmızı kurdeleli karanfillerden bahsedeceğim sana

Söz bu kez ağlamayacağım.
Derdin ya erkekler ağlamaz diye
Söz aşkım ağlamayacağım.