kendime veda edip yoluna gönderdiğim
canımı hiçe sayıp yüreğine serdiğim
hiç olmasa yakamozları bırak giderken...
şüphesiz en renkli en mutlusudur onlar
maviliğin en şımarık aşkıdır onlar
hiç olmazsa yakamozları bırak giderken...
sonsuzluğu kollarında tattığım aşkım
sensizliği bir ok gibi senle fırlatma
acıların olsun; sancıları hediye et bana
vefa çöplüğünde aşkı aratma...
okyanusun benim senin
sen ancak gölleri tanırsın
aydınlığın benim senin
bırak da gecelerini aydınlık sarsın...
şimdi son sözünü söyle bana
''yakamozlar sen de mi ben de mi kalsın?''....
Kayıt Tarihi : 17.8.2013 19:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Beğeni ile okuduğum güzel şiirinizi tebrik ediyorum Sn Kara..
Tam puanımla..
Saygı ve Selamlarımla
TÜM YORUMLAR (11)