Son Söz Şiiri - Mavi Umay Şükran Ay

Kör kütük deli bela, savrulur her yanımda
Ah yırtılır gökyüzü, döker yaşı benimle
Tılsımında saklı aşk, kaynar durmaz kanımda
Sorgusuz sualsizce, sırattayım dünümle

Bir meçhulün içinde, kaybolmuş ezgilerce
Sessiz sükût gölgesi, vurur nağmesi gürce
Nafile dert bedeli, sızar her an içimde
Hangi taş çare olur, başımı vursam demde
Yakılan ateş közde, küle döner mi bilmem
Her gece gözlerimden, hayalini silemem
Azap ki en koyusu, tâ fecre kök salarım
Efkâr basmış yürekle, gayyadan su alırım
Boşluk ki anlatılmaz, beyhude canım ağlar
Kırk yerinden vurulmuş, aşkzedeyi kim dağlar

Çaresiz çare o an, suskun mazi elinde
Ferda mersiye okur, bir çığlıktır dilinde
Kızıl aleviyle yakar bu dinmeyecek ateş
Artık doğmaz bilirim, ufkumda sönen güneş
Güz nedir ki Heyhat! can dökülür canımdan
Artık baharlar yitik, açmaz çiçek yanımdan
İntizar tutuşturan yürekten usandım
Alevi sınır aştı, küllerimden utandım

Sur son sözünü söyler, efkârımı hep güder
Mutlu aşk yoktur asla, ezeli dert sarmalı
Onmaz hasrete çare, emek hebaya gider
Akıl yüreği alıp, düze çarkı kırmalı

09.05.2009