bir umut ver
bir
umut
kalbe yaver olsun
zamana ilaç
gün
bitmeden
ömür tükenmeden
bu diyarlardan göç etmeden..
ne eylerim,
bu
gönlü/mü/n bir ricası
yürek tutundukça gözlerine
mavisin de yüzdükçe
yasa gam eklense
ne
çare,
özlem hasretliğinde tepindikçe
benim benden gitmemi
bekleme,
belki ben hiç olmadım
belki hale doğum sancılarındayım,
doğacak güne
aşikar
yarına meçhul
ertesine koca bir yalan
ben nerdem bileyim
yokluğuna dair,
sabır
tam takır
ölçüsü hicaz makamı
yazılan çizilene mahsus
günlerden pazar
güze hazırken kahır..
kim istemez ki,
bu
son
olsun,
bu son
son sonbahar...
(Berlin,30.10.2016)
Talat ÖzgenKayıt Tarihi : 30.10.2016 18:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Talat Özgen](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/10/30/son-sonbahar-9.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!