Çorap söküğüdür şimdi yapraklar
Toprağa sapsarı kefen dokuyor
Üflüyor duayla bir serin rüzgar
Ölen tabiata dua okuyor
Kaldırımlar yürekler gibi kırıktır
Çamurlu ve ıslak uzanır gider
Gölgem bile benden yorgundur artık
Gamlı bulut hüznüme eşlik eder
Güneşi beklerken yıldızlar gitti
Kayboldu dolunay dağın ardında
Sabretme mühletim de zaten bitti
Anlamsız her şeyi hayra yormak da
Rüzgar itse beni uçurumlara
Okyanus yutamaz beni tükürür
Vurabilsem kendimi çölde kumlara
Kervanımın yolu yok durmadan itler ürür
Kayıt Tarihi : 24.10.2007 01:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!