Son Soluk Şiiri - Mehmet Yaş

Bir doğduğun, bir öldüğün duyulur;
Ötesi arada gizleniverir.
Yollar başladığı gibi son bulur,
İnişler, çıkışlar düzleniverir.

Oysa neler yok ki, o ara yerde;
Lakin hep inkara zorlar bir perde..
Hayaller, gerçeğe isyan eder de,
Anılar düş gibi izleniverir.

Şu dünyada başka yok bulacağın,
Hep sevgiye açık olsun kucağın..
Henüz ilkbaharda olsa da çağ’ın,
Yaz da gelir, geçer.. Güzleniverir.

Bu gün yine sığmıyorum koza’ma,
Hasretim var, yıldızlara, feza’ma..
Kimi gök gürlese aldırmaz ama,
Kimi sam yelinde közleniverir.

YAŞ der; bilmem nerde çıkar son soluk,
Diz de derman kalmaz, göz de duru’luk..
Ve bir gün çekilmez olur yolculuk,
Yolların da sonu özleniverir.

21.12.1979 / Sinop