Son Sitemim Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Gün doğarken gözlerim gözlerinde süzüldü
İlk defa sevda sözleri seninle güldü.
Gün batımında seni kaybettim;
Gözlerinin dehlizinde kayboldu benliğim.
Sen bırakıp gidince dehlizlerin beni yuttu.
Yıllarca içimdeki kör kuyuda kaldı sevdan;
Hep bir umuttu, bir gün;
Günyüzü görecektim.
İlk ve son defa sana sevdamı söyleyecektim
Ne gönül dağıma yağdırdığın karlar eridi,
Ne de gözlerime dolup taşırdığın yaramın selleri dindi.
Kazımışım seni ve senli olan herşeyi,
Beynime, yüreğime
Yıllarca silinmedi, silinemedi.
Bir zararım dokunmazdı sana,
Ne sana ne de mutluyum dediğin yuvana,
Bacı desen bile; inan yeterdi bana.
Gitme ne olur diye yalvarmıştım
Yıllar sonra buldum, şimdi nasıl
Ama nasıl sensizliğe alışırım?
Ama gene çekip gittin, sormadın, dinlemedin.
Söz vermiştin hani gitmeyecektin?
Anladım ki; sözün içki masasında kaldı.
Olsun; son nefesimi vermeden yaşadığını duydum.
Yıllar sadece kar yağdırmış saçının tellerine,
Gönlüne, kaskatı kalbine güneş doğmamış niye?
Merak etme gülüm; aramam sormam bir daha
Ben yıllarca alışığm sevdanı sensiz yaşamaya.
İzin ver bir sitem hakkım var sana
Bir tek o hakkımı kullanayım
Yıllar sonra da olsa....