Son Siren... Şiiri - Talat Özgen

Özlemimizdir bizim hasretimiz
Maziye gidip gidip gelen
Burukluktur içimizdeki
Sılada vuslatı hep celp eden,

Kara bahtın belki de bir şerri
Bizi bizden alıp alıp giden
Hüzünlerimiz acıya meze
Yiye yiye doymayı hiç bilmeyen,

Zaman ömre bir darbe gibi
Hayata vurup vurup biten
Yaşanmamışlıklar bir ukde
Sözüm ona mutluluk cebren,

Hep geride kalır aklımız hep geride
Önümüze de bakıp bakıp susan
Aslında haykırmamız gerekir
Dil ise hala bilmez nedir isyan,

Sanki hiç yetmezmiş gibi onca hicran
Kan kusup kusup sıraya giren
Güzel gönlüm yine de umut taşır
Çalmadıkça gurbette şu son siren...

* Berlin, 28.04.2020 *

Talat Özgen