Son Şiirim Şiiri - Ömür Düzen

Bilirim şansım yok, gelmeyeceksin bilirim
Son ümidim, son bekleyişim ve son şiirim

Gönlünün gönlümdeki saraya davetidir
Bir saray ki aklımın ve aşkımın halvetidir
Sultansız nice bin saraylar yerle bir olmuş
Saraysız nice başkentler mezarlarla dolmuş
Dik durmaya çalışırken yorulsa da bedenim
Her an aradan çıkacaksın diye seni beklerim
Çehreni günlerce göremediğim olur camda
Hayalinle sohbet etmeye başlarım odamda
Gönlümdeki aşkın tek umudu sanki bir çiçek
Korkuyorum yazla beraber ömrü de bitecek
Son bir çiçeğim kaldı o da meleksin diye
Her gün sularım bir gün geleceksin diye

Eğer birini seni sevdiğim kadar seversen
Acısa da bedenin kalbini söküp de versen
Anla ki bendeki sen hastalığına tutulmuşsun
Anla ki sen de ben gibi vurulmuşsun
İlan-ı aşk eyleyip de alırsan reddiye
Kanın akar damla damla gözyaşı diye
Ölüyorsun kanın boşalır hava serinleşir
Sakın çıkarmaya çalışma daha derinleşir
Taşkın kalbinin aşkının bedelidir bu bilirsin
Sızlasa da bütün bedenin sevginin esirisin
Aşkın tarifini yazdığı öyle bir an ki
Sen ölürken aşkın yeniden doğuyor sanki
Son bir kez görmeden gitmek istemiyorsun hiç
Etrafında onlarca insan var ancak o hariç

Son bir ümitle, son bir bekleyişle biterken sözlerin
Onlarca insan içinde yalnız onu arıyor gözlerin
İşte son anın geldi, son nefesini veriyorsun
Bir şeyler mırıldanıyorsun çünkü seviyorsun

Bilirim şansım yok, gelmeyeceksin bilirim
Son ümidim, son bekleyişim ve son şiirim.