Son Şiirim Şiiri - Abdurrahman Demir

Söz vermiştim kendime
Sana bir daha şiir yazmayacağım diye
Çok kalleş biriymişim
Yıldızlar intihar ederken dün gece
Apansız uzandı elim kaleme
Aklımda sen elimde kalem
Düşünmeye başladım birden
Yıldızlar niçin intihar eder diye

Ahh
Mısra mısra karalanacak
Masamdaki bembeyaz sayfa
Aşkın başlangıcı gibisin
Masum apak

Sonra dedim ki kendi kendime
Bu şiir ona değil yıldızlara
Gökyüzünde tutunmak için
Hiçbir nedeni kalmayan
Dilek tutsun diye sevgililer
Tanrının boşluğa ittiği yıldızlara
Affet sözümde durmalıyım

Hem bahanesi çok olurmuş şiirin
Gecenin anlamsızlığında yıldızlar
Hiçliğinde romantizmin yağmurlar
Sapına kadar erkek şairim
Feodalizmin kucağında büyüttüğü
Ağrı Dağı kadar gururlu

Bırakıp gitti diye sevgili
Bir daha olmayacak birine
Sırf çıkmıyorsa aklımdan gözleri
Tutup şiir yazamam ya
Ya gururum ne olacak
Hani şiir yazmayacağım diye
Söz erkek sözü vermiştim ya

Ağır basıyor bu gece hasret
Uyku desen
Parçalanmışlığında anıların
Söyle ona affetsin tanrım
İntihar ederken yıldızlar
Dilek tutmuşken sevgililer
Son şiirim olacak bu
Bir yıldızın peşi sıra
Kayıp gideceğim göğümden