Son Şiirim Şiiri - Mehmet Eymen Gökçe

Zülme uğrayan duygularım var.
Günahkarım senin yanında.
Saf temiz bir aşka yelken açmak istedim, yüreğine.
Cehennem ateşi gibi yanardı içimdeki vicdani kaide...
Ben ag lardım sen susardın gözlerimde.
Bana bile bakmazdın,gece yarılarına sokak lambalar altında.
Oysa her yer loş bir karanlıktı, ay ışığına rağmen.
Iyi olmamı isteme benden, iyi değilim,kendine iyi bak deme bana..!
Gitmek istemiyorum artık yaşadığın şehirden,bir sürü nedenim var, seni olduğun gibi...
Hislerime tercüman olamadı bu şarkılar.
Ağıtlarım gözyaşlarıma eşlik eder gibi eşsiz bir senfoni, yürekleri darmadağın ediyor hafif bir esintiyle...
Perişanım gözlerine,acım sevdana su misali sevdiğim.
Adın diye bağırırım olmayan zamanlarda,fark etmiştim yokluna.
Benim olmayan hislerlerinde boğulurdum hıckırıklarına.
Eski bir anı gibi hep içimde kalır o hatıraların.
Yürürdüm tek başıma, süretini arardım gökkuşağın yedinci katında.
Deniz gibi, köpürürdü içimdeki özlemin, sıcak bir yaz günü,suda çöken hayallerimden geriye artta kalanlar vardır.
Vurun dalgalar, size gün doğdu rüzgara meydan kaldı içimi paramparça ettiler.
İflah olmaz gun doğmalarıma,geçmişi de unutturdun iyi mi kötü mü bilmiyorum...
Çok şey kaybettim, hem yokluğunda hem de varlığın olduğu zamanlarda.
Şunu artık unutamıyorum,gözlerindeki sitemini yüreğimdeki acıyı.
Bir türlü dökemedim gözyaşlarımı yüreğine, serpilirdi yüzlerine.
Merhemin olurdu yaralırıma yüzündeki tebessümlerin.
Boşuna uğraşma,yangında kül olmuş bir kalbi kurtaramazsın.
Fayda etmiyor artık hiçbir şeye,ben gidiyorum, arkamda Son şiirimi bırakarak...
Bu bir veda değil, elvade diyecek kadar kalbim, sol yanımda harabelere anımsatacak kadar kırgın.
Ve şimdi sensiz zamanlardayım...