Son Şiir- Beyaz Şairler Kahvehanesi Gar ...

Son Şiir- Beyaz Şairler Kahvehanesi Garip Çoban Sıradışı Söz Yaşlarım

----------------------------------------

Bir köpek havlaması kadar tadamamışız saadeti
Göremimiş gözlerimiz alıştıklarımız dışında yaprakların aşkla temaşasını
Gel diyen sevgili duyamamış kulaklarımız
Sevemediklerimizdeki kabahat sevgisizliğimizdeki ümitlerde kalmış
Gönül mevsimsiz hicranında dualara kavuşamamış gecelerde
Buzlar çözülmeden yoksul yüreğine yağmur yağıyor sevginin

Sık sık tartıştığı yalnızlığa rağmen protesto ediyor hayatını
Her şeyini bembeyaz buzla kaplamış
Geçen yıllardan kalanların gölgesinde tutanmaların
Yaprakları çoktan dökülmüş mevsiminin
Erken uyanmış bebeklerin acıklı ağlamalarına benziyor yalnız uykusuzluğu
Bıkkın bir sesle söyledikleri ninnileri her baktığında aynaya

Buz beyazındaki ayazlı havada yankılanır gibi hasretim
Sabah ezanındaki cümlelerim soluklanmalarım
Ciğerlerime hançer gibi saplandıkça nefes alamaz olurum
Tan yıldızı boğuk boğuk öksürmesine şahit oluyor
Biraz kendilerine geldikten sonra sürünüyor bedenler
Önümüzdeki hayat manzarası beyaz bir örtüyle kaplanmış
Kimse cesaret edemiyor sevgiyle tanışmaya

Kör bir tren istasyonu olan insandan
düşüverecekmiş kadar yakın aşkın temaşası
Düzlükte kayarak, düşerek ayağa kalkan
birbirlerine çelme takan kaldıramayan acımasız bedenler
Hiç aralıksız kahkahalarla uluyor yalnız duvarlarına
Savundukları sessiz sedasız paydos
çığlıklarında bıraktıklarında kullukları

Ey sevgili kendimize şahsiyetimiz yok
Ölüm körlügümün görmesi olacak ruhumda
Kaba saba ittirip kaktırdıklarında ağlıyor
Askılıklarından alıp giydikleri gözlerine gül, yüreklerine diken
Gerçeği bilenler sevgiyle hep içeriye girenler
Sen şımarıksın diyen yalnızlığa yeter söz kalbinin diyor sevgili
Kimdir karanlıktaki diye soruyorum her sabah
Dimdik bize dönüyor dualarla hayata karışanlar

Biraz sabır, biraz umutla bizi birbirimize karıştırıyor yağmur damlaları
Önyargılarımızın mahkum ettiklerine inat aslolan sevgidir
Göz önünde aşkın zihin tarihi dua kelamında
Çöl kurusu dudağından çıkan dualarınla ruhumu ufkuna verdim
Damla damla gizli sevdiğimsin

Dualarımdaki düşlerle gelen sensin ey sevgili
Ya şimdi ya hiç'te bir şey'sin Sebat ediyor ruhum
Sıradan duygularım sağlık için
Tanıştırayım ağırlanan gönlümle karar ver
Sevgide adaletin simgesi duaların şahit olsun aklın
Koruyucu olan öteden beri elimi güçlendir diyor yüreğin
Şeytanın kim olduğu değil,
küçücük bir değişikle sevgiyi nasıl ele geçirdiği önemli
Şimdi birbirimize çok uzağız bizimle
Anlaşamıyacağız sanırız sevgilideki heyecanla
Gönül makamında bir insan
Iztırabının gideceği en son noktada dualarımla
Uzun bir gölde,seni de buluyorum ey sevgili
Sözle anlatılması kabil olmayan bir saadetsin sen
Sustum içinde de yaratmak için ruh sancısı çekeceğim

Garip bir beyazlıkla gözlerime vuran ve içimdeki kapıdan içeri girerim
Ve yalnız başıma bir köşeye ilişirdim o dehlizde kımıldamazdım
Susardım, beklerdim, korkudan büzülürdüm
İçinde bir şeyler geçen oda'da ruhumun rengimin uçtuğunu hissederdim
O insan ki yüzünde bıkkınlığı beni de işaret etti
Yüksek sesle ruhumu çağırdı
Dikkatim her vakit ki gibi ikiye ayrıldı,
öğrenmiş olduğum için
vakit kaybettirmemeğe mecbur olduğumu biliyordu gecelerim

İki sene oldu, daha büyük acılara hazırlanıyorum
İyi mi böyle çekmek?
Benimle gönül defterime bir şeyler yazıyorlar geceleri
Benimle meşgul çıkardıkları ince ve kırık sesler
Diğer korkular asıl mesele O! sen misin?

Gecelerde her kat açıldıkça hafifliyor kalp ağrılarım
Bu korku anı müthiştir, çok var her gün
Dikildim, uçuverecek, yerinde bulunmayacak yanıma
Elini tutmak istiyorum, yüzüme bakarak
beni gözleriyle oyaladığı anda asıl mesele
İki haris dudak gibi emer yalnızlık,
birbirine yapışmıştır ve kilitlenmiştir duygular
Hürmet ve utançla biraz doğruldu yüreğim
Bir çığlık kopardım, mânâlı bir sesle mırıldandım
Gene kıvranıyordum, çırpınmamam için bir daha aşk lazım
Soramadığım suallere cevap veriyordu, ne yaparsın?

Böyle çekmek iyi mi?

Yüzüme baktı yüzüm, başımı önüme eğerek gözlerimi sakladım
Benim bileceğim bir sır halinde bırakmak için kımıldayamıyorum

Evet, belki haklısın ben hak aramıyorum ki
Belki aradığım yegâne şey bu azap değil mi? temaşalarımda
Fakat ben hayattan bahsetmiyorum
Tekrar divanına uzandım, bu azaptan şikayet etmiyorum
Bir tereddüdün içinde yaratmak için ruh sancım müstesna
Fakat onu sevmiyor muyum?

Yalnız çocuğun azabı, korku ile acının derinleştirdiği anlayışlı gözlerle
sevgilinin odasının kapısına ümitle bakar dualarım
Her gece odasının kapısı açılır yüksek sesle çağırır
Bekleyen bir kalbin hisli genizlerine şahit oluyor sebatla mücadele ediyor dualarım
İmrenerek yürüyorum bende arasındayım ruhların
Meçhul bir hastalık ne zamandan beri çekiyorum yalnız başımayım

Kollarımdan tutarak beni ayağa kaldırdılar aşk bahçesinde
Endişeli zekâm ruhumu bir kaç parçaya bölen duygular arasında
ağır ağır yürüyorum
Parlak bir hilalin ışığında müphem halim
Bunun mânâsını şimdi bulmağa çalışıyorum
Parçalanarak şehrin derinliklerinden,
sevgiliye yürüyerek kendimden uzaklaşıyorum

Kendime doğru gitmeye başlıyordum
İçimde garip bir karıncalanma halinde ruhum
Şekilsiz gölgeler duyuyordum, iniltiler, mırıltılarla hayaller
ve remizler halinde hissediyorum
Ruhumda daha büyük muammalara doğru,
ne yapacağımı düşünmeye mecbur oldum
Biraz daha sendeliyerek yürüyorum, fakat içim dolu
Ve bu bana kendi meselemi unutturuyor ey sevgili

15:51yedSon Şiir- Beyaz Şairler Kahvehanesi Garip Çoban Sıradışı Söz Yaşlarım
__________________
Bilmeyenler ne bilsin bizi, bilenlere selam olsun!

http://www.beyazrenkler.org/forum/showthread.php? p=104419#post104419